Που οφείλεται;
Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μια σοβαρή επιπλοκή που προκαλείται από τον σακχαρώδη διαβήτη στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού, προσβάλλοντας συγκεκριμένα τα αγγεία του αλλοιώνοντας και καταστρέφοντάς τα. Η προσβολή των αγγείων έχει σαν αποτέλεσμα απόφραξη, αιμορραγίες, νέκρωση περιοχών του αμφιβληστροειδή και δημιουργία νεοαγγείων. Όσο μεγαλύτερο το διάστημα που κάποιος έχει σακχαρώδη διαβήτη, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να παρουσιάσει διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Επίσης όσο πιο φτωχή είναι η ρύθμισή του τόσο αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου και μάλιστα σε μικρότερη ηλικία. Σήμερα αποτελεί μια από τις κυριότερες αιτίες απώλειας όρασης παγκοσμίως.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Δυστυχώς ακόμα και στην αρχή της εμφάνισης προχωρημένων βλαβών, η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια μπορεί να δίνει μόνο ανεπαίσθητα συμπτώματα, έτσι που ο ασθενής δεν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της κατάστασης και τον κίνδυνο μεγάλης και μόνιμης μείωσης της όρασης που διατρέχει. Συνήθως η προσέλευση ασθενούς λόγω συμπτωμάτων μείωσης όρασης γίνεται σε πολύ προχωρημένα στάδια της νόσου όπου έχει επηρεαστεί η κεντρική περιοχή της όρασης (διαβητικό οίδημα ωχράς κηλίδας), έχει προκληθεί αιμορραγία υαλοειδούς από τα νεοαγγεία της νόσου ή έχει προκληθεί αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Αυτός είναι ο λόγος που επιβάλλεται η βέλτιστη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα καθώς και τακτικός οφθαλμολογικός έλεγχος για όλους τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Η θεραπεία της προχωρημένης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, ανάλογα με τις κλινικές της εκδηλώσεις, συνίσταται σε ενδοφθάλμιες εγχύσεις φαρμάκων με βάση συγκεκριμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα, εφαρμογή laser στον αμφιβληστροειδή ή χειρουργική επέμβαση (υαλοειδεκτομή). Σκοπός αυτών των τρόπων θεραπείας είναι η διατήρηση της μέγιστης δυνατής υπάρχουσας χρήσιμης όρασης για το μεγαλύτερο δυνατό χρονικό διάστημα, πράγμα που σημαίνει ότι το πόση όραση θα διασωθεί έχει να κάνει με το πόσο προχωρημένο είναι το στάδιο της νόσου τη δεδομένη στιγμή που αυτές οι θεραπείες εφαρμόζονται. Αυτό τονίζει ακόμα περισσότερο τη σημασία του τακτικού ελέγχου και της έγκαιρης διάγνωσης.
